หุ่นนิ้ว..จิ๋วแต่แจ๋ว

โปรย : รู้คำ รู้ความหมาย งอกงามได้ด้วยหุ่นนิ้วมากประโยชน์

หุ่นนิ้วน่ารัก สนุก เสริมพัฒนาการด้านการสื่อสาร

พอครบขวบ เจ้าตัวเล็กก็เริ่มจะเรียนรู้คำ อยากพูด อยากสื่อความหมาย เด็กบางคนส่งเสียง"อือๆอาๆ"เป็นภาษาต่างดาว บางคนพูดเป็นคำๆได้ บางคนไม่รู้จักคำแต่พอแม่บอกให้ทำ หรือไม่ให้ทำอะไร กลับเข้าใจได้หมด

จะเป็นแบบไหนก็แล้วแต่ อย่างไรเสียช่วงนี้ถือเป็นโอกาสทองของการฝึกฝนลูกให้ใช้ภาษาค่ะ โดยมีผู้ช่วยเป็นเจ้าหุ่นนิ้ว..จิ๋วแต่แจ๋ว ที่คุณแม่ต้องลงแรงกาย(และใจ)ทำเอง

อุปกรณ์..ผ้าสักหลาดหลากสี ,เข็ม ,ด้าย,กระดาษ,ดินสอ,กรรไกร

วิธีทำ ..ร่างแบบที่ต้องการในกระดาษ เริ่มจากทาบนิ้วชี้ของคุณแม่ลงไป แล้ววาดตามรูปนิ้วโดยขยายขอบออกมาอีกครึ่งเซ็นติเมตร ส่วนความยาวนิ้วแค่ครึ่งนิ้วชี้ของคุณแม่ก็พอค่ะ

..จากนั้นจะดัดแปลงเป็นรูปตัวอะไรให้วาดต่อจากนี้ได้เลย เช่น กระต่าย ก็ต่อหูยาวๆขึ้นไป แล้วเขียนตา เขียนปาก เขียนขาเพิ่ม หรืออยากได้รูปสิงโต ก็วาดหัวสิงโตเพิ่ม

..นำแบบวางทาบบนผ้าสักหลาด ตัดตามรอย โดยเฉพาะรูปนิ้วให้ตัดออกมาก่อน 2ชิ้น แล้วเย็บติดกัน 3 ด้าน ส่วนประกอบอื่นพวกหัว หู ขา ตา ปาก ค่อยเย็บติดเข้าไปที หลัง

..ง่ายๆแค่นี้เอง ตอนต่อไปก็ถึงทีลงมือเล่นกับลูกได้แล้วค่ะ

........................ล้อมกรอบ............... ข้อควรระวัง

..เด็กวัยขวบต้นๆ คุณแม่ไม่ควรปล่อยให้ลูกเล่นหุ่นนิ้วเองตามลำพังค่ะ เพราะวัยนี้ยังชอบอมของอยู่ ยิ่งของชิ้นเล็กๆสีสันสดใสแบบนี้ล่ะโปรดปรานนักแล ทางที่ดีคุณแม่ควรอยู่ด้วย และเป็นคนเล่นกับลูกเอง แบบนี้จะเหมาะกว่า ................................................

วิธีเล่น มีหลากหลายแบบให้เลือกตามสะดวก

..แนะนำตัวเจ้าหุ่นนิ้ว มีตัวอะไรบ้าง..พี่กระต่าย พี่สิงโต พี่นกแก้ว ฯลฯ แค่ 3 ตัวนี้ ลูกก็รู้จักคำไป 3 คำแล้วล่ะค่ะ รวมทั้งเข้าใจความหมายด้วยว่ากระต่ายน่ะ หน้าตาเป็นอย่างไร อ้อ ! ยังสามารถทำเสียงสัตว์ใส่ให้กับแต่ละตัวได้อีก สิงโตคำรามแบบไหนนกแก้ว กบ ร้องยังไง ช่วยให้ลูกรู้จักแยกแยะเสียงต่างๆไปในตัว

..ใช้ประกอบการร้องเพลง เด็กวัยขวบต้นๆ-2 ขวบชอบฟังเพลงที่มีจังหวะจะโคนหรือไม่ก็บทกลอน เพลงกล่อมเด็ก อาขยาน ที่มีท่วงทำนองคล้องจอง แกจะอยากฟังซ้ำไป ซ้ำมาไม่รู้เบื่อ คุณแม่ไม่ต้องกลัวว่าตัวเองจะเสียงหลง ร้องไม่เพราะเท่านักร้องมืออาชีพ ขอเพียงมีใจให้และอยากทำให้กับลูกก็พอค่ะ ร้องเพลงแล้วอย่าลืมหยิบเอาเจ้าหุ่นนิ้วมาทำท่าประกอบตามไป

ร้องชัดๆให้ลูกฟังบ่อยๆ ..ใช้ประกอบการเล่านิทาน หรือการเล่าเรื่องราวต่างๆ เพราะเล่าอย่างเดียว อาจไม่สนุก แต่การให้ลูกเข้ามามีส่วนร่วม สวมหุ่นนิ้วเป็นตัวละครในเรื่อง จะเป็นตัวกระตุ้นการฝึกพูดได้ดี เรื่องราวที่เล่าขอให้เป็นเรื่องใกล้ๆตัวลูกนี่แหละ อาจพูดถึงสิ่งของ ผู้คน หรือประสบการณ์ที่อยู่แวดล้อมลูก

..ใช้หุ่นนิ้วเรียกร้องความสนใจให้ลูกทำตาม เช่น เด็กบางคนไม่ชอบกินผัก คุณแม่อาจยกพี่กระต่ายขึ้นมาอ้าง "พี่กระต่ายยังชอบกินผักเลย เห็นไหมในมือถือแครอทด้วยนะ" พร้อมทำท่ากินงั่ม..งั่ม ชักชวนลูก

หลายบ้านอาจมีเทคนิคพิเศษเฉพาะตน ให้งัดออกมาใช้เถอะค่ะ ยอมเป็น"เด็ก"เหมือนๆลูก ไม่มีใครเขาว่าบ๊องหรอก กลับน่ารักและสนุกดีเสียอีก

ภาควัยเตาะแตะ 1-3 ปี / ประจำฉบับที่ 206 มีนาคม 2543
กิจกรรมสรรค์สร้าง
เรื่อง : พลอย ภาพ : ....................