เพราะมีคุณพ่อเป็นอาจารย์สอนศิลปะ และคนทำงานศิลปะนั่นเองค่ะ หนูน้อย 2 ขวบ เช่น น้องฮัก หรือเด็กชายคีตสร ประเสริฐ จึงมีโอกาสได้ติดตามคุณพ่อไปเที่ยวชมนิทรรศการศิลปะตามพิพิธภัณฑ์ หรือแกลเลอรี่ต่างๆ เป็นประจำ
กระตุ้นการทำงานของสมองซีกขวา
อาจารย์ไกรสร ประเสริฐ อาจารย์ประจำคณะศิลปกรรม สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตคลองหก คุณพ่อของน้องฮัก เล่าให้เราฟังถึงกิจกรรมการไปชมงานศิลปะของตนกับลูกว่าเริ่มทำมาตั้งแต่น้อง ฮักเล็กๆ และไม่ได้คาดหวังว่าน้องจะต้องซึมซับจนเก่งศิลปะอะไรมากมาย แต่อยากให้เขาได้ค่อยๆ เรียนรู้ และเกิดจินตนาการมากกว่า
"เวลาไปดูนิทรรศการศิลปะด้วยกันส่วนใหญ่จะชี้ชวนกันดู นี่ภาพอะไร นี่นก นี่ปลาหรือเปล่านะ หรือบางทีเราก็ชวนเขามาดูว่าสวยไหม เขาก็บอกสวย พยายามจะให้เขาเกิดจินตนาการเองเวลาดูงานศิลปะ เช่น เราดูก้อนเมฆ เราไม่อยากจะไปชี้นำว่าภาพนั้นคือนก ก็อาจจะถามว่าก้อนเมฆนั้นสวยไหม ให้เขาจินตนาการเอง จะเป็นรูปอะไรก็แล้วแต่เขา แต่ถ้าเราบอกว่าก้อนเมฆนั้นเป็นรูปนกนะ มันจะบล็อกความคิดเขา ต้องให้เขาคิดเอง แล้วมันจะพัฒนาสมองให้เขาได้มีจินตนาการ
อย่างภาพที่เป็นนามธรรม (Abstract) ก็จะถามเขาว่าสวยไหม สีสวยไหม หรือว่าบางทีเราก็อาจจะสอนเรื่องสีไปด้วย ว่าอันนี้สีแดง สีเหลือง ชี้เป็นจุดๆ คือผมเชื่อว่าการพัฒนาชีวิตมนุษย์ มันมีสมอง 2 ซีก ผมอยากจะให้เขาได้พัฒนาเรื่องสมองซีกขวาให้มาก เรื่องของจินตนาการ การแสดงออก ความคิดสร้างสรรค์ เพราะพอโตไป พอเรียนในโรงเรียนเขาไม่ค่อยได้เน้นเรื่องของสมองซีกขวาเท่าไหร่ ไปเน้นเรื่องของสมองซีกซ้าย เช่น คิดคำนวนอะไรเสียมาก"
หนึ่งวันกับน้องฮักที่หอศิลป์
ฟังคุณพ่อเล่าแล้วไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่ อย่างนี้ต้องตาไปพิสูจน์ค่ะ เราจึงตามน้องฮักกับคุณพ่อไปเที่ยวชมนิทรรศการศิลปะที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่ง ชาติ หอศิลป์ ถนนเจ้าฟ้ากัน
พอน้องฮักก้าวเข้าไปห้องนิทรรศการ เรารู้สึกว่าพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ หอศิลป์ ที่สงบเงียบและขรึมขลังกลับสว่างไสวและสดใสขึ้นมาทันทีเพราะความร่าเริงของ น้องฮักนั่นเอง น้องฮักวิ่งไปมา และชี้ชวนให้คุณพ่อดูภาพและงานศิลปะต่างๆ อย่างสนอกสนใจ ทั้งๆ ที่คุณพ่อเล่าว่าเคยพามาที่นี่หลายครั้งแล้ว
น้องฮักชอบภาพสัตว์
ในห้องนิทรรศการถาวร น้องฮักวิ่งตรงไปที่ภาพปลา
"ปลาเล็ก ปลาใหญ่" แล้วหนูน้อยก็หัวเราะเหมือนขำอะไรสักอย่าง
"ปลาสวยไหม น้องฮัก" คุณพ่อหยอดคำถาม
"ปลามันว่ายน้ำฮับ" น้องฮักให้คำตอบที่ไม่ตรงกับคำถามนัก แต่สำหรับคุณพ่อแล้วเห็นว่าการที่น้องฮักคิดอะไรต่อเวลาที่เห็นภาพๆ หนึ่ง เห็นแค่รูปปลาแล้วคิดจินตนาการต่อได้ว่าปลาว่ายน้ำ แค่นี้ก็น่าพอใจแล้วสำหรับเด็ก 2 ขวบ
"โน้นไก่ฮับ" น้องฮักชี้ชวนให้คุณพ่อพาไปดู
คุณพ่อจึงอุ้มน้องฮักเข้าไปดูภาพนั้นใกล้ๆ แล้วถามน้องฮักว่า "ไก่ทำอะไรกันอยู่นะ"
"ไก่ลูก ไก่พ่อ ไก่แม่" น้องฮักตอบขึ้นอย่างมั่นใจ นี่ล่ะค่ะ เห็นไหมคะ จินตนาการของเด็กนี่ไร้ขีดจำกัดจริงๆ เลย
เรียนรู้เรื่องสีและรูปทรง
มีภาพใหญ่ภาพหนึ่งที่ใช้สีค่อนข้างแรง คุณพ่อเล่าว่าแรกๆ น้องฮักไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้ แต่ตอนนี้น้องฮักชอบเข้าไปดูใกล้ๆ และชอบให้คุณพ่อถามว่าตรงนี้สีอะไร ตรงนั้นสีอะไร
"ภาพนี้ค่อนข้างใช้สีเยอะ และสีแรงๆ เวลามาดูภาพนี้กันก็จะชวนน้องฮักดูสี ว่าตรงไหนสีอะไร ซึ่งเขาก็จะตอบได้ ตอบผิดบ้างถูกบ้างเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา เพราะวันหนึ่งเขาก็จะตอบถูกได้หมดเอง และเราจะเห็นพัฒนาการของเขาว่า เขาเริ่มจดจำสีต่างๆ ได้เกือบหมดแล้ว"
ระหว่างที่คุณพ่อกำลังเล่าให้ฟังเรื่องการเรียนรู้เรื่องสีของน้องฮัก น้องฮักก็วิ่งไปที่งานแกะสลักไม้รูปทรงคล้ายเรือที่วางอยู่กลางห้อง
"เรือใหญ่ๆๆ" แล้วก็รีบวิ่งมาจูงมือคุณพ่อไปดูด้วย ปากก็ร้อง "เรือใหญ่ๆ เรือใหญ่ฮับ" ไม่ขาดปาก ด้วยท่าทางตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเรือมาตั้งอยู่กลางบกอย่างนี้
น้องฮักกับศิลปะร่วมสมัย
พอเที่ยวชมห้องนิทรรศการถาวรเสร็จ คุณพ่อพาน้องฮักไปที่ห้องนิทรรศการหมุนเวียน ซึ่งในช่วงนี้กำลังแสดงงานศิลปกรรมร่วมสมัยของศิลปินรุ่นเยาว์ งานศิลปกรรมชุดนี้มีรูปแบบและใช้วัสดุที่หลากหลายมาก ทั้งการจัดวาง แสง สี เสียงผสมผสานกัน
ที่นี่น้องฮักดูจะงงๆ และออกอาการกลัวงานแสดงบางชิ้นที่อยู่ในห้องมืดๆ สลัวๆ
"ไม่ไป กลัว" แต่บางอย่างน้องฮักก็ชอบ เช่น งานแสดงเกมส์ที่มีหุ่นเล็กๆ รูปทหาร
"ทหารเดิน ฮะ ฮ่าๆๆๆ คิกคักๆ" น้องฮักหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ แล้ววิ่งไปตรงโน้นตรงนี้ ดูท่าทางตื่นๆ เพราะนิทรรศการนี้มีแสงสีเสียงที่กระตุ้นจินตนาการและความตื่นเต้นของเด็ก ได้ดีจริงๆ ค่ะ
วิ่งไปวิ่งมาจนเหนื่อยกันทั้งพ่อทั้งลูก ก็ผ่านไปเกือบครึ่งวันแล้วนี่คะที่น้องฮักกับคุณพ่อ เที่ยวชมอยู่ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติหอศิลป์ เผลอแป๊บเดียวก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว เห็นทีน้องฮักกับคุณพ่อจะต้องลาคุณผู้อ่านไปก่อนนะฮับ แล้ววันหลังน้องฮักกับคุณพ่อจะพาเที่ยวดูงานศิลป์สนุกๆ สไตล์สองขวบอีกนะฮับ