ถึงเวลาเล่นคนเดียวแล้ว

การสอนหรือส่งเสริมให้ลูกวัยเตาะแตะเริ่มรู้จักที่จะเล่นตาม ลำพังบ้างเป็นเรื่องที่ต้องกระทำค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเชียวนะคะ เพราะการที่ลูกวัยนี้ยังคงติดอยู่กับแม่ตลอดเวลา ชนิดที่แม่ละมือละสายตาไปจากตัวหนูเป็นร้องแน่นั้น จะทำให้ลูกขาดโอกาสที่จะได้สำรวจตัวเอง และเรียนรู้การมีอิสรภาพค่ะ

ซึ่งวิธีส่งเสริมให้ลูกได้เรียนรู้ที่จะเล่นสนุกตามลำพังนั้น สามารถทำได้โดยบอกหรือแสดงให้ลูกน้อยรู้ว่านี่เป็นเวลาที่เราต้องแยกทำ กิจกรรมของตัวเองแล้วนะ เช่น "ตอน นี้แม่จะถักเสื้อหนาวให้หนู ส่วนหนูก็เล่นต่อบล็อกไม้ไปคนเดียวนะจ๊ะ" แต่ถึงแม้จะต่างคนทำกิจกรรมของตัวเองแล้ว ลูกน้อยก็ควรจะอยู่ในสายตาของเรานะคะ

โดยควรแอบหันไปมองลูกโดยไม่ให้ลูกรู้ตัวเป็นระยะๆ ซึ่งลูกเองก็จะคอยมองว่าคุณให้ความสนใจตัวแกอยู่หรือเปล่าเช่นกัน ถ้าแกเห็นว่าคุณทำกิจกรรมของคุณไปเงียบๆ แกก็จะนั่งเล่นบล็อกไม้ของตน เองไปเงียบๆด้วย แต่ถ้าแกเห็นคุณหันมามองหรือให้ความสนใจ แกก็จะเลิกกิจกรรมนั้นและหันไปหาคุณเพื่อให้คุณมาเล่นกับแกทันทีค่ะ

และระหว่างที่ลูกเล่นอยู่นั้น คุณอาจหันไปเอ่ยชมผลงานที่ลูกสร้างขึ้นขณะเล่นด้วยก็ได้ เช่น "ลูกสร้างบ้านสวยจัง" เป็นต้น แต่ถ้าลูกจะเปลี่ยนกิจกรรม เช่น เลิกต่อบล็อกไม้ แล้วหันไปหยิบหนังสือมาให้คุณอ่านให้ฟัง คุณก็ควรปฏิเสธโดยบอกว่า "ตอนนี้แม่ต้องถักเสื้อก่อน ยังไม่อ่านหนังสือนะจ๊ะ ถ้าหนูเบื่อเล่นบล็อกไม้แล้ว ทำไมไม่เอารถยนต์ของหนูมาเล่นล่ะ"

ซึ่งโดยทั่วไปแล้วเด็กน้อยอายุราว 1 ขวบ จะสามารถเล่นคนเดียวได้นาน อย่างน้อยประมาณ 15 นาที หรืออาจมากกว่า แล้วพอลูกอายุ 2 ขวบ ก็จะเล่นคนเดียวได้นานเพิ่มขึ้นเป็นกว่าชั่วโมงค่ะ

วิธีนี้จะช่วยให้ลูกค่อยๆเรียนรู้จักตัวตนของตนเอง รวมถึงการมีช่วงเวลาที่เป็นอิสระสำหรับคิดหรือทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเองไงคะ อันเป็นการเริ่มต้นเรียนรู้และเห็นคุณค่า ของศักยภาพของตัวลูกนั่นเองค่ะ